Je kunt je soms wanhopig afvragen waarom je in vredesnaam hebt gekozen voor deze partner. Wat trok je zo aan?
En waar heb je inmiddels zo’n moeite mee gekregen?
Intiemer dan in je huidige relatie wordt het niet. Je krijgt niemand van dichterbij te zien en jij laat je aan niemand dichter op de huid zien.
Op dit moment zijn jullie de juiste partner voor elkaar, zo is het.
En wat licht er dan op in je relatie, welke pijnplekken worden in je geraakt? Waarin moet jouw partner volgens jou veranderen, wat kan echt niet wat je partner doet?
Zoals Niels die vaak zo lomp uit de hoek komt. Die op een feestje gewoon op zijn vrienden afstapt en zijn vrouw in haar eentje achterlaat. ‘Dat kan toch niet?’, zegt Chantal. ‘Hoe kan hij zo kwetsend zijn?’.
Dat kan dus wel, simpelweg omdat hij het zo doet. Om jou te kwetsen? Nee, helemaal niet, maar omdat het zijn manier is. Dat was zijn reactie als kind in zijn gezin, zo heeft hij zich gehandhaafd.
En wat doet er dan zo’n pijn bij jou Chantal.
Je maakt dit niet voor het eerst mee, je kent dit, je herkent het als iets wat zo pijnlijk was, precies daar raakte je gewond als kind. Je vader was bijvoorbeeld ook lomp, had ook geen aandacht voor jou. Of je moeder was hard en had niet altijd oog voor jou.
Die wonden draag je inmiddels ongezien met je mee. Je hebt het achter je gelaten dacht je. Misschien was je ze al vergeten. Je had er al een oplossing voor gevonden, werkte er omheen.
Juist je partner raakt deze plekken aan. Zodat jij alsnog de wonden kunt helen. Door te rouwen, ze aan te nemen. Dan hoef je er ook niet meer omheen te werken en word je een vrijer mens.