De dood, het verlies, op een bepaalde manier is het een mysterie. Het overkomt ons allemaal vroeg of laat, klein en groot.
Soms voelt het als verraad. Hadden we dit afgesproken, dat jij zo jong zou sterven? Waarom hebben artsen die fout gemaakt? Waarom ben je weggegaan? Waarom was er geen afscheid? Het is een eenzijdig verhaal, het wordt voor ons beslist en het laat ons met lege handen achter. En soms kunnen we dat gewoon niet accepteren. Blijven we er mee bezig. Blijven we strijden voor ons recht, tegen de oneerlijkheid. Soms is het zo moeilijk om met dat verlies op eigen benen te staan. Het is te zwaar, we gaan er aan onder door. Hoe vinden we nieuwe bedding in ons leven?