‘Je had het beter kunnen doen als je terugkijkt. Ergens voelde je toch al dat je niet op het juiste spoor zat? Schuldig voel je je. Wat heb je allemaal veroorzaakt, met je inadequate gedrag. Bah, je bent echt iemand die tekort schiet. Willens en wetens misschien wel.’
Herken je deze monoloog in jezelf? Ik wel.
Het is zo’n veroordelende stem waar je helemaal naar van kunt worden. Angstig. Ergens wordt je bang in jezelf. Je voelt je bibberig en vraagt je af of die stem gelijk heeft. Het kan ook echt als een strijd voelen tussen je bange zelfje en, als je er echt op inzoomt, kille ouderlijke stem.
Die stem klinkt niet voor niets in jou. Klaarblijkelijk is hij nodig, toch? Hij zal toch niet voor niets plaats hebben genomen in jouw hoofd? Vaak lijkt zo’n stem ook hard te werken. Zodra er iets gebeurt wat minder fijn gaat of voelt, is hij paraat met zijn commentaar. Alsof hij er voor wil waken dat je het niet opgeeft. Dat je vooral wel doorgaat. Best heel vermoeiend. Dat is dan eigenlijk wel weer goed van die stem en op een bepaalde manier ook ontroerend. Alsof die stem de boel aan de praat moet houden en er niet op kan vertrouwen dat het zonder die veroordeling misschien ook wel doorgaat en jij niet opgeeft. Mogen we hem daarvoor eerst bedanken, dat hij daarvoor waakt en hard voor werkt?
Want JIJ bent er toch ook nog? Waar ben JIJ eigenlijk? JIJ, LIEFDEVOLLE JIJ. Of heb je het strijdtoneel verlaten, moedeloos. En laat je die twee het werk opknappen! Dat kan je toch niet maken!
Wat nu als jij er ’s bij gaat staan op dat strijdtoneel. En je zegt tegen die veroordelende stem in jou: ik ben je zo dankbaar voor al dat werk wat je al zo lang zo toegewijd doet. Maar wist je eigenlijk wel dat ik er inmiddels ben, volwassen, liefdevol en ervaren? Dat ik het niet opgeef en dat ik doorga en dat ik nog veel meer mogelijkheden heb?
Zou er niet ergens een last van de schouders van die veroordelende stem afvallen? En zou jouw bange zelfje niet in het geheim een vreugdesprongetje kunnen maken?
JAAAA, LIEFDE VOOR ONS IS ONDERWEG!
Voel maar eens, ik gun jou dat de strijdbijl kan worden begraven….